Каталог статей

JANÓW POLESKI
biał. ЯНАЎ, Janau, (ІВАНАВА), rej. ЯНАЎСКІ ros. ЯНОВ, ЯНОВО, ИВАНОВО, Yanov

Wspomniany jeszcze w XIV wieku jako wieś Porchowo, nadana (1423) jako uposażenie kościoła katedralnego w Łucku. W 1465 - jako Janów uzyskał prawa miejskie.
16 maja 1657 oddział kozacki zamęczył tu po wielu godzinach wymyślnych tortur ks. Andrzeja Bobolę, póżniejszego błogosławionego i świętego. Gdy w okolice Janowa niespodziewanie nadciągnął oddział wojska polskiego, Kozacy uciekli pozostawiając zmasakrowane zwłoki. Ciało męczennika zostało zabrane przez jezuitów do kościoła w Pińsku.
Janów został zagarnięty przez Rosję w III rozbiorze Polski (1795) Pod koniec XIX w. mieszkało tu ponad 3 tys. osób, pracujących m.in,. w fabryce włókienniczej.
W latach 1915-18 zajęty przez wojska niemieckie, wyzwolony w 1919 przez wojska polskie, został na krótko jeszcze okupowany przez bolszewików od lipca od października 1920 roku.
W końcu października 1920 roku okolice Janowa i Drohiczyna Poleskiego były miejscem formowania białoruskiej 3 Wołżańskiej Dywizji Piechoty gen. Jarosławcewa, wchodząca w skład oddziałów gen. Stanisława Bułak-Bułachowicza, które za cichym przyzwoleniem władz polskich podjęły na początku listopada 1920 roku walkę z bolszewicką Armią Czerwoną o wyzwolenie Białorusi.
Janów Poleski był jednym z kilkunastu miasteczek Podlasia i Polesia, gdzie we wrześniu 1939 roku obywatele polscy żydowskiego pochodzenia wzięli broń do ręki, aby jej użyć przeciwko polskim żołnierzom, policjantom, urzędnikom oraz cywilnym uciekinierom z Polski centralnej i zachodniej.
Janów był okupowany od września 1939 przez Sowietów (był wówczas siedzibą rejonu obwodu pińskiego), a od 27 czerwca 1941 przez Niemców.
W lipcu 1944 zajęty przez 61 armię 1 Frontu Białoruskiego i ponownie zagarnięty przez Związek Sowiecki. W latach (1954-62) i (1965-91) siedziba rejonu (powiatu) w obwodzie brzeskim.
Od 1991 roku w granicach niepodległej Białorusi, siedziba rejonu w obwodzie brzeskim.